Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Ξενία: Πόσο ακόμη για να το δούμε ανοιχτό;


Ομολογώ πως είχα ενθουσιαστεί με το προεκλογικό όραμα του κ. Μπουλέ για το «Ξενία». Ακόμα περισσότερο όταν μέσα σε λίγες ημέρες από την εκλογή του είδα μπουλντόζες μέσα στο «Ξενία» να καθαρίζουν το χώρο και ξαφνικά να διαμορφώνεται αυτόματα ένα πάρκο στο Γρίμποβο χωρίς στην ουσία κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια ή κάποια σοβαρή επιβάρυνση στα οικονομικά του Δήμου.

Από τότε όμως το «Ξενία» αφέθηκε πάλι στην τύχη του. Παρόλο που πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό, για τον τουρισμό και το πως μπορεί να μας σώσει, αναρωτιέμαι γιατί ο δήμαρχος και η παρέα του δεν το θέτουν σαν προτεραιότητα; Εδώ και 2,5 χρόνια μας λένε ότι σύντομα θα γίνει νέος διαγωνισμός, και τελικά το «Ξενία» απλά παραμένει στην αρχική του κατάσταση.

Το σύντομα όμως πως το εννοούν; Αν, λέμε Αν, το «Ξενία» λειτουργήσει ξέρουμε όλοι ότι το τοπίο θα αλλάξει.  Γιατί τότε το καθυστερεί; Θέλει ή δεν θέλει να το δει ξανά να λειτουργεί ; Μπορεί ή δεν μπορεί να φέρει σε πέρας τις διαδικασίες που χρειάζονται;

Έχει δίκιο να επικαλείται την δύσκολη συγκυρία, αλλά αυτή θα πρέπει να επικαλεστούμε και εμείς για να τον πείσουμε ότι είναι προτεραιότητα! Στις δύσκολες συγκυρίες είναι το σωστό timing για την οποιαδήποτε ευκαιρία ανάπτυξης.

Έχει δίκιο να μας λέει ότι το πήρε σε πλήρη εγκατάλειψη και με επενδυτή έναν τυχαίο, αλλά πόσο χρόνο θα ζητήσει ακόμη; Πόση παράταση θα παιχτεί σε αυτόν τον τελικό;

Ας ελπίσουμε μόνο ότι αυτή η παράταση δεν θα φέρει και τον υποβιβασμό. Τα χρονικά όρια στενεύουν και η τελική αξιοπιστία της παρούσης δημοτικής αρχής θα φανεί στα έργα – κλειδιά. Σε αυτά δηλαδή που θα συμβάλλουν κατά ένα μεγάλο μερίδιο στο τουριστικό προϊόν και την καθημερινότητα της Ναυπάκτου.



Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Για τους μπαλτάδες


Είναι ενθαρρυντικά αυτά που λέει ο κ. Μπουλές. Όχι όσον αφορά το σκέλος της αντιπολίτευσης, στο οποίο προφανώς θέλει να παίξει το δικό του πολιτικό παιχνίδι, όσο εκείνο που αφορά στην επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μία στροφή προς την εμπιστοσύνη των θεσμών. Η αναγνώριση αυτών που γράφαμε για την ανάγκη ενίσχυσης του διαλόγου ώστε να αποτελέσει ο διάλογος βάση για τις όποιες διαφωνίες και όχι οι ολοκληρωτικές και μονόπλευρες πρακτικές.

Όσο οι διαχειριστές των θεσμών, δηλαδή το πολιτικό προσωπικό, δεν λειτουργούν με βάση τους θεσμούς της Δημοκρατίας, τόσο οι μπαλτάδες θα πληθαίνουν στο πολιτικό αλλά και κοινωνικό σκηνικό. Για κάθε κομμάτι Δημοκρατίας που αποκόπτεται από το κοινωνικό γίγνεσθαι, ένα κομμάτι ολοκληρωτισμού και φασισμού προστίθεται.

Οι καιροί είναι περίεργοι. Εκτός από τις οικονομικές δυσκολίες που υπάρχουν σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τις διάχυτες ρωγμές που δημιουργούν κάποιοι εσκεμμένα στο δημοκρατικό μας οικοδόμημα. Η σαθρότητα του οικοδομήματος δεν αντιμετωπίζεται με περισσότερες ρωγμές, αλλά με ενίσχυση των δομικών του στοιχείων.

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Μα ούτε ένας;


Μα ούτε ένας; Ούτε ένας ξενοδόχος χτες στην παρουσίαση της νέας ιστοσελίδας για την Ναυμαχία; Όλοι πολυάσχολοι; Οι καφεστιάτορες; Ούτε αυτοί;  Έπρεπε να υπάρχει πρόταση για πεζοδρόμηση την περίοδο της Ναυμαχίας για να προσέλθουν; 

Εάν οι επαγγελματίες που διαχειρίζονται αυτό το πονεμένο τουριστικό προϊόν της πόλης μας… αυτοί δηλαδή που θα έπρεπε από μόνοι τους εδώ και χρόνια να έχουν πέντε δέκα προτάσεις για την τουριστική προώθηση της Ναυπάκτου και να ενεργούν ανάλογα… αν αυτοί δεν μπορούν να δουν την δυναμική που μπορεί να έχει μία τέτοια ιστοσελίδα, τότε είναι άξιο απορίας για το τι έχουν κατά νου. 

Εκτός αν θεωρούν ότι ο ξένος ή ο Έλληνας τουρίστας θα επισκεφτεί το ιστορικό Lepanto για τις τρέντι καφετέριες και τις «μουράτες» φωτογραφίσεις στον ανεμογιάννη. Εκτός αν απλά νοσταλγούν το μοντέλο της δεκαετίας του ’70 και του ’80 όπου ο ελληνικός οικογενειακός τουρισμός γέμιζε για ένα δύο μήνες τις παραλίες και εξασφάλιζε το ξημεροβράδιασμα στο καφενείο μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Επειδή απλά, αυτοφυώς η Ναύπακτος ήταν το Λουτράκι του δυτικού Κορινθιακού.

Οι εποχές αλλάζουν. Και μάλιστα ραγδαία. Το ίδιο και η ποιότητα και το είδος του τουρισμού. Αν μία ιστοσελίδα με παγκόσμια εμβέλεια, που μπορεί να βάλει τη Ναύπακτο στο επίκεντρο οργανωμένων τουριστικών επισκέψεων από ολόκληρη την Ευρώπη, είναι αδιάφορή για τους επαγγελματίες του τουρισμού, τότε όντως έχουμε πιο στοιχειώδη ζητήματα να λύσουμε ως τοπική κοινωνία. Όσο για τον Παπαθανάση, τον Κοτσανά και τον Καρακώστα ας μην πούμε κουβέντα. Η απουσία τους τα λέει όλα!


Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Ιστοσελίδα για τη ναυμαχία της Ναυπάκτου

Μια εξαιρετική και λεπτομερής δουλειά για τη ναυμαχία της Ναυπάκτου είναι διαθέσιμη πλέον στο διαδίκτυο, και συγκεκριμένα στο http://www.lepanto1571.gr

Συγχαρητήρια στους συντελεστές.


Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Γιατί να αλλάξουμε άλλωστε;


“Those who cannot change their minds cannot change anything.”
– George Bernard Shaw

«Να μην αλλάξει τίποτα» εννόησαν ξεκάθαρα οι κ.κ. Κοτσανάς και Καρακώστας στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο για τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, υποδεικνύοντας προφανώς την ικανοποίησή τους για την κατάσταση της Ναυπάκτου. Και βέβαια ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει;

Ποια μητέρα με καροτσάκι δεν περπάτησε απερίσκεπτα και ευχάριστα στα διάπλατα πεζοδρόμια της πόλης; Άλλωστε πώς θα έρθει ο κόσμος πιο κοντά αν δεν τρακάρει και κάνει μανούβρες στο πεζοδρόμιο του ενός μέτρου, για να χωρέσει; Ποιος δεν διέσχισε την «πλατεία» Πια χωρίς να έχει το νου του στους πέντε διαφορετικούς δρόμους όπου μπαινοβγαίνουν τα αυτοκίνητα; Ποιος έχει να πει κακή κουβέντα για τα διπλοπαρκαρίσματα και τα παρκαρίσματα στους ποδηλατόδρομους «για 1-2 λεπτάκια», υπό τα αρμονικά κορναρίσματα των λεωφορείων που προσπαθούν να βρουν άνοιγμα για να χωρέσουν; Ποιος βρίσκει κάτι κακό στα παρατημένα ΙΧ και μηχανάκια στο λιμάνι που παρεμποδίζουν έστω και την στάση κάποιου τουριστικού λεωφορείου; Τι μεμπτό υπάρχει στα ΙΧ που καβαλάνε κάθετα τα πεζοδρόμια σε Γρίμποβο και Ψανή; Ο κόσμος πάει από το σπίτι του στο καφενείο χωρίς να κάνει βήμα. Αυτό δεν είναι το σωστό; Αυτό δεν είναι πολιτισμός και εκσυγχρονισμός; Να πηγαίνεις ακόμα και τουαλέτα με το ΙΧ;

Όλα είναι τέλεια σε αυτή την πόλη, οπότε δεν χρειαζόμαστε αλλαγές. Οι προηγούμενες Δημοτικές Αρχές τα σχεδίασαν και τα εκτέλεσαν όλα άψογα, οπότε η παρούσα και οι μελλοντικές το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να εισπράττουν τη γκρίνια επί παντός επιστητού, απλά για να δικαιολογούν τον ρόλο της ύπαρξής τους.

Και φυσικά, το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι αυτοί που αποφασίζουν για την πόλη, που έχει αναξιοποίητο ένα τεράστιο μερίδιο τουριστικού προϊόντος και ποιοτικής καθημερινότητας, δεν θέλουν να αλλάξει κάτι, αλλά στην μικροπρέπεια που σχεδόν πάντα επιβάλλουν τα μικροκομματικά συμφέροντα. Ιστορικά και διαχρονικά σε αυτή τη χώρα, αυτές οι μικρότητες ήταν που τελικά λειτουργούσαν εναντίον οποιασδήποτε προόδου και οποιουδήποτε μακροπρόθεσμου σχεδιασμού. Εάν, εν μέσω κρίσης, υπάρχουν ακόμα μυαλά που σθεναρά υποστηρίζουν ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει, προφανώς δεν έχουν κατανοήσει ούτε τα αίτια της κρίσης, αλλά ούτε και τις ενδεχόμενες δυνατότητες ανάπτυξης.


Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Αποδομώντας τον διάλογο

Τα τεκταινόμενα στο Δημοτικό Συμβούλιο, όσον αφορά τη δημόσια συζήτηση πάνω στις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που προτάθηκαν πρόσφατα, δεν πρέπει να μας ανησυχούν τόσο για τις οποιεσδήποτε προτάσεις, όσο για τον τρόπο που κάποιοι θεωρούν ότι μπορούν να επιβάλλουν για να ακούγεται η γνώμη τους ή απλά για να περνάνε τη δική τους ατζέντα. Το θέμα προς συζήτηση δεν είναι η επιχειρηματολογία της δημοτικής αρχής ή της αντιπολίτευσης, αλλά η εξοικείωση σε αντιδημοκρατικές πρακτικές με στόχο την υπερίσχυση της μίας ή της άλλης άποψης.

Οι όποιες ανησυχίες των επαγγελματιών ή τα όποια μικροσυμφέροντα ενδεχομένως να βαραίνουν τη δημοτική αρχή, δεν επιβάλλονται ούτε μεταδίδονται με κραυγές συναισθηματισμού και ντουντούκες για «λαϊκό ξεσηκωμό». Στα πολιτισμένα και δημοκρατικά μέρη τουλάχιστον, τίθενται σε ένα ανοιχτό πλαίσιο διαβούλευσης όπου η κάθε άποψη εισακούγεται, συζητιέται και αναλόγως επηρεάζει ή όχι την τελική κοινωνική βούληση. Στο τραπέζι του διαλόγου είναι που λαμβάνονται οι αποφάσεις και όχι σε κατηλειμμένα έδρανα ή σε ντουντούκες που πηγαίνουν πέρα-δώθε στη Ναύπακτο.

Εάν για ορισμένους επαγγελματίες είναι αδιανόητη η οικονομική ανάπτυξη ενός τουριστικού μέρους όπως η Ναύπακτος, μέσω του περιορισμού της χρήσης του αυτοκινήτου με ταυτόχρονη ανάπτυξη της πεζοπορίας και της ποδηλασίας, και παρά τις μελέτες από έγκυρους επιστήμονες, τότε δεν απομένει παρά μία επίσκεψη στην Πάργα, το Ναύπλιο, την Taormina της Σικελίας, το Τολέδο της Ισπανίας, και ένα σωρό από άλλα μέρη με παρόμοια τουριστική δυναμική που έχουν περιορίσει στο μέγιστο την κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Αυτό όμως είναι άλλη κουβέντα. Μεγαλύτερη σημασία έχουν τα προαναφερθέντα. Η σταδιακή εξέλιξη, δηλαδή, του τρόπου με τον οποίο πλέον «συζητάμε» στη Ναύπακτο αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ορισμένοι θεωρούν ότι εισακούγονται περισσότερο.

Ας μην αφήσουμε την γενικότερη εθνική κατρακύλα του δημοσίου λόγου να επηρεάζει τα τοπικά θέματα. Η αναστροφή της κρίσης, τόσο της οικονομικής όσο και της κοινωνικής θα ξεκινήσει όταν αρχίσουν οι αλλαγές νοοτροπίας σε τοπικό επίπεδο. Και οι αλλαγές αυτές δεν μπορούν παρά να έχουν κατεύθυνση προς πρακτικές που προάγουν τη Δημοκρατία και όχι αυτές που την καταλύουν. Κατεύθυνση προς ισορροπημένο διάλογο και όχι άναρθρες κραυγές.