Σήμερα ήταν το μνημόσυνο του Θωμά. Για χρόνια ο Θωμάς ζούσε στην Αθήνα. Τον τελευταίο καιρό άνεργος και σε πλήρη ανέχεια...
Πριν 40 σχεδόν μέρες άφησε την τελευταία του πνοή περιμένοντας την σειρά του σε ένα από συσσίτια της Εκκλησίας. Τελικά το ότι "ο κόσμος πεθαίνει στον δρόμο", δεν είναι σχήμα λόγου, ούτε κάτι που συμβαίνει μακρυά μας.
Ένας Ναυπάκτιος, έχασε την ζωή του θύμα της κρίσης, παρά τις προσπάθειες που γίνονται από φορείς και άτομα.
Ο ρεαλισμός δεν είναι ποτέ άσπρος ή μαύρος. Έχει πολλές οπτικές γωνίες με πολύχρωμες αποχρώσεις. Στην περίπτωση του Θωμά είναι γκρι ίσως και μαύρη. Σε άλλες όμως χωράει πολλά χρώματα. Και η ερμηνεία της πραγματικότητας είναι πιο πλήρης όταν περιγράφονται όλες οι αποχρώσεις.
Βιώνουμε μία πρωτόγνωρη κρίση στα χρόνια της μεταπολίτευσης με θύματα ανθρώπους αλλά και θεσμούς. Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν και άνθρωποι που αγωνίζονται, επιβιώνουν και δημιουργούν τις συνθήκες για ένα καλύτερο μέλλον. Έχοντας πίστη στους θεσμούς και με συγκεκριμένα οράματα δημιουργίας και ανάπτυξης. Εμείς θα επιχειρήσουμε να περιγράψουμε όλες τις αποχρώσεις. Με αντικειμενική αντίληψη. Μακριά από προκαταλήψεις ή αρνητικές εμμονές.
